english, poetry

activisor


 

the global elites believe the earth belongs to them

the rest of us are useless eaters

cattle who must be culled in

a new order to save the planet for themselves

 

there are not that many elites

several million thousands perhaps

but they appear to

hold all the cards

 

that is what they want you

to believe the truth

is as long as

they control the narrative

 

they maintain control of

the levers of power

keeping the matrix going

they manage all this

 

through fear and mind control

with the help of a complicit

corporate media

most of whom do not realize

 

that they will not survive the cull

if only the individual human being

could start to think critically

centering reality around

 

their local community

adopting a service to others mentality

and start to internalize and rationalize

events rather than externalizing them

 

they would soon remove the fear factor

this approach will be necessary to set

humanity on the path to a different future

which is what the awakened population is striving for

 

english, poetry

what’s at stake

The deep state is a global network of multi-nationals
Of central banking espionage murder war it’s
Mercenaries perform destabilisation campaigns
Of blackmail and extortion

With child abuse and human trafficking
Of drug running
Of weaponry assaults
It’s money laundering it’s corruption

At the highest levels within society
The NSA is spying at you
Deep state controls the media
It controls the 17 intelligence agencies

The deep state controls all the distribution lines
Of the aforementioned agencies
Of the coaxial cable communication lines of
Espionage spying and the surveillance state

It’s apparatus and it’s infrastructure
These agencies are all built on
The British model of intelligence
It’s divided and highly compartmentalised

It’s levels function as a step pyramid model of authority
The monarch reigns is the top stone
How this plays out is anyone’s guess
These psychopaths are just the facade of

Rogue elements of the deep state they will not go quietly
If not dealt with now they’ll disappear only to resurface
At a later date with one objective only
Creating mayhem that’s what they like

It’s those selected highly compartmentalised
Criminal pure evil rogue elements
At the deep state top that have had control
Since all president’s men executions and have entrenched

Themselves for ages and refused to relinquish control
It’s the black hats versus the white hats
It’s economic oligarch criminal dynasties
These must fall and we should refuse them

It’s enlightened humanity what’s at stake

 

e-books, english, essays, photography

greecis

 

In 2013 I spent time in Athens, Greece, to document the crisis in the oldest capital of Europe. This e-book is the result of my explorations through town. I met with many citizens and portrayed them within specific settings. Also I participated in the 4th Dialectical World Philosophical Forum and reflect on these meetings within the essays which I wrote for GR€€CI$.

“GR€€CI$” is my third photo book and first photo e-book only. It shows the negative aspects of the economic downfall and it also shows a lot of positivity as a counterpoint. It is intertwined in two parts: “unfollow” and “follow”; to show opposite forces at work within the oldest existing capital of Europe. Most of these photographs are made in 2013, with just a few exceptions. In the book I switch from B&W to Color to make the contrast between situations to unfollow and to follow more obvious and explicit, but beware I also twist it around. In such a way you do no longer know what belongs to which category. This is photographic poetry: dramatic, supple, surreal, funny, real.

159 Black and white and color photographs.

2 Essays: “unfollow- the state of crisis we’re in” and “follow – the state of uncrisis to get into” with a total of 59 pages. The essays write about the origins of our current economic -, social-, political – and environmental crisis and offer solutions as well.

1 Poem: “orpheus and eurydice”.

E-book including essays, English, 322 pages, PDF download only.

ISBN 978-90-812459-5-1. Published by hendrik hol amsterdam 2014.

Go to the webshop to buy the book

 

english, essays

geertje wilders and hendrik hol

Hendrik Hol, childhood friend of Geert Wilders, is writing a film script.

The hysteria caught fire last springtime with Geert Wilders’s announcement that he was planning to make a movie about the baleful influence of the Islam. Well; the movie “Fitna” is there. Did you see it? Seldom there was so much upheaval about a cut and paste movie from which a first years’ student would receive an ear trashing (that’s a Dutchy!) of his teacher. You can start all over this first year, boy! No, that wasn’t much of a very good thing from Geertje. Three hours at You Tube and ready! All old wine in old bags (that’s a Dutchy too). Do not look at yourself. No, here in the Netherlands; we are the country with the guiding light, the country of wisdom. The steady tower in the turbulent waters of modern times. Now you know this for sure. Thanks to Geertje. Because he is seeing it the right way. It is all the mistake of the Muslim. It is always somebody elses fault.

You do not know it yet, but after this sentence you do, that the writer of these words was playing football with Geertje. We were kids those days. Playing football with Geertje did not go well. He could not play at all. Geertje was playing midfield, or in the attack on the left (I do not remember this exactly – or was it at the right?) and I was playing in the centre of the defence. Every fast forward ran past me like that and within no time it was 0-5. At VVV’03. Venlose Voetbal Vereniging (Venlo Football Club) from 1903. With yellow and black in straight lines. I do remember that I played on Puma shoes. I forgot about Geertje’s brand of shoes. I haven’t seen him in thirty years. That’s a long time ago. I could not remember that I had played football with him, until friend Rens showed me a picture of our team. There we were together on a picture, with eleven boys on red German gravel. Something like eleven or twelve years old. On the picture Geertje wasn’t Teutonic blond.

I am also writing a film script about the Islam, trying to get some attention of the media, because they do write about Geertje, but my writers’ debut isn’t read by anyone. I do not get reviewed by the press. I am not relevant, but I do not mind. Maybe I will manage this with the writing of a film script. The movie is also about the morality of the Christians. A script in which a former asylum seeker and member of the Dutch parliament is being helped in the Great, Golden Guiding Country of all Radiating Lighthouses. Thanks to the digital media it is possible to use all kinds of characters artificial, something that I have seen in Woody Allens’ “Zelig” and Robert Zemeckis’ “Forrest Gump”.

The movie is about the emancipation of human beings. About an Iranian president that is not to be trusted and threatens the world with bombs, an American president that does the same, a minister of culture in the Netherlands that like to carry hats and so forth.

It is taking place on a tourist vessel during summer in sunny Amsterdam.

On the deck below the former refugee is helped operationally to heal her from her inconvenience by a Islamic expert in clitology. The surgeon has offered even two, but one is more than enough, so she nods to the surgeon before the operation starts, but thanks anyway for your generous offer. The surgeon is an old pupil of doctor Barnard, the heart surgeon, but went down under the belt in his profession.

Finally a settlement. Are we helping each other. Everything will be alright.

Andrew Lloyd Webber is writing the film score.

As soon as the boat passes the Western church, some gay men are thrown down with their heads first by the imam of Isfahan. The man is happier than ever before. Luckily for the falling men there are a few safety nets hanging above the pink marble monument. It was a joke with the best regards from Iran. The gay men can appreciate the humor of it and kneel gratefully on the stones to the east. ‘Insjallah… Insjallah….,’ they sing grateful in choir because their lives, thanks to His Intervention, have been saved.

On the forward deck of the boat Geertje is having a competition with an Osama Bin Laden look-a-like. The real one could not be found by the producer. Worked once for the CIA and has already found the way to Isfahan; got the worst of it. Is as cold as a frog (that’s another Dutchy!), only once in a while he is put one stage again to frighten the people of the world.

Geertje is tearing a Koran into pieces and Osama’s look-a-like some bibles. Who tears number hundred apart first, wins the big price; a journey to Mecca for the Body Double and when Geertje wins it, he can travel to Rome and sit on the lap of the Pope. Normally the Pope likes it a lot younger, but for Geertje he loves to make an exception, so he promised the producer of the movie. Geertje is just upfront, but Bin Laden’s imitation speeds it up. It is 70-67 before the camera takes a close-up of the Major of Amsterdam who is shaking hands of a woman in a burqka. Her husband shakes enthusiastically the hands of a former pacifistic politician who is now cub master of a proud Greater-Netherlands movement.

The Dutch minister of Social Affairs nods approvingly and waves with one hand on his cross(ed)- crotch to spectators on the quay that got together so they would not miss anything of this spectacle.

The former asylum seeker laughs and radiates to the spectators, because her operation went by successfully. The stitches are itching and tickle like crazy, but to be certain the surgeon has used as extra support two component glue of the well-known brand Bison Clit ®. She is waving exuberant.

The former pacifist, who kicked her old party member in the back, congratulates her with this memorable fact.

All kinds of races, colors, religions; all are standing full of joy on the tourist boat.

Geertje wins with 100 – 97. The digital Bin Laden looks shameful. That this loss is happening in His Name. Geertje looks forward to sit on the lap of the Pope.

The Dutch minister of Youth and Family observes willingly and makes a cross for the Lord.

People dive into the water, swim to the ship and climb aboard. The times of the Beatles are reviving. It is a true feast. All of us are doing the polonaise. We bring up the rears, cry tears of happiness. It is peace. In the end we are all normal human beings. We are there for each other.

I am standing behind the wheel and take, completely dressed in Adam’s costume, a bite of an apple.

Intermission. Time for a liter Coca-Cola and a kilo popcorn.

In Geertje’s movie I did not see anything of the horrors that were done in the name of our Christian leaders in Iraq. It was God’s Will that war, according to some political leaders in the West. Not one bad word about God. Specially when it is His Will.

That’s why the tone of the movie is changing after the intermission. First I put a blazing photo- and film composition à la Koyaanisqatsi of Godfry Reggio. The film music is from Terry Riley. Pieces out of the “Requiem for Adam”. The accent is put from Amsterdam to abroad and I dive into history.

For example some scenes about the results of uranium bombardments by the West and mutilated babies in the city of Falluja. About the great hunger in the nineties thanks to the economic embargo against the country. About the Iraqi weapons for Islamic mass destruction of the devilish West that did not exist and also some images about the demagogic propaganda by democratic chosen leaders that learned the lessons of Joseph Goebbels inside out. About the attack on Baghdad and the bombs that the liberation bringers from the West threw over the former Garden of Eden. How a millennia old culture is blown into pieces. A few scenes about the West and his own weapon industry for mass destruction. About the war industry that earns a good deal of money with the killing of innocent civilians. Also a few pieces about the gaps in the 9-11 story, where Geertje doesn’t speak of. Public Enemy’s rap “911 is a joke” did I mix under this part of the movie.

It is also about the exploitation of our environment, the human greed. How the forests disappear, the fish as well. About factory farming.

How liberal capitalism with his egocentric dogmas do indeed mean the end of the history and the last human being, but then not exactly the way Francis Fukuyama meant it to be.

Also a few images of Al “Yes-I-should-have-been-the-next-president-of-the-United-States” Gore, who got screwed in 2000 and did not come between.

Afterwards the camera turns back in a long tracking shot, across the sea and the green pastures, in the direction of Amsterdam, to the tourist vessel. Geertje and all the others are standing on the boat; they climb with a rope on board of the Amsterdam at the Easter Dock, the replica of the former VOC ship. Those who subscribe the VOC mentality are allowed to travel with us on world tour, so I told them. We are traveling to all kind of countries that need our way of thinking, if they like it or not. We bring them the New World Order. It will be a beautiful cruise for the Rich of the Earth. A part of the cruise is also one weekend at the Cayman Islands; all participants can open a bank account to wash their black earned money white. The ship is fully booked with all kind of captains of industry that think their wallets are more important than the lives of other human beings and the environment. Also there are many presidents of countries who don’t think it is very important; the human rights and democratic institutions. In other words: the sails are full blown with “corporate and state corruption”. Just like it was in the old days. Nothing ever changes.

We sail with the Amsterdam across the North sea, round the British Islands and cross over the Atlantic Ocean. Halfway they find out that this isn’t a nice cruise, but that I had taken them with me to maul them badly; that this isn’t a nice cruise, but the final settlement of an account. Jack Sparrow, the well-known pirate captain, took over the wheel and waves his sword. George and Mahmoud are being punished for their ways of doing and thinking by a digital keelhauling. JP shares with them a wet suit. And another round under the keel. They snap deeply at breath when they stand alive on the deck, completely soaked, but not for George, because he took in a little too much water and did not survive the keelhauling. Twenty rounds later the rest is also gone. The method that is loosely imitated in Guantanamo Bay became fatal. They all found their way to Isfahan.

Geertje is set overboard in a rowing boat and is allowed to row back to his highly regarded West, that is in the direction of the East. A route planner to the Vatican is included. I shake hands and give him a shirt of our old football club VVV ’03. “Those were the days,” I yell at him when he is taking the first waves.

I get off the ship together with the former asylum seeker and the captain and I torpedo from a safe distance the wooden ship Amsterdam. Torpedos los! Bye Bye VOC. Auf wiedersehen! The explosions that accompany the end of colonial thinking, are being shown in multiple slow-motion shots from different angles. I saw that once in a movie of Antonioni.

I won’t tell you more. Maybe this script and this movie will not be made. I will not finish it. Because you never know what can happen with all kinds of threats. Or with criticism on whatever what. Before you know you have to go to jail. In the name of freedom, democracy, of the free wor(l)d. Or you find a fatwa in your mailbox. Even if you poke fun at it.

Oh yes. I almost forgot: why the writer of these words does not get any attention of the press and Geertje gets all of it. No-one knows me. Just like I do (not) know no-one. When I send my book to the press, no-one writes one word about it. Who knows it is a very badly written book. That’s what you get when you are not chosen for the parliament. I do not want that. Democracy? Where? In the USA? Really? Then you do know more that I do. Ever read something about the election fraud in 2000 and 2004? No? Google around, I would like to say. Just type it in: “Election fraud USA 2004”. Then you know immediately how it is in world’s best known democracy. Democracy in one party state China? Democracy in one party state Russia? In the Netherlands? Do you still trust voting machines? Really…? Me (and the politician) trusts completely in your gullible attitude.

Doublethink rules the world… Your vote counts. Foremost when you vote for me. When you vote for the other; through pre-programmed software the vote goes to me. No-one is able to control it. You can forget about a confirmation on paper. You do receive a proof, a contract, a legal piece of evidence for everything you do, except when you are allowed to vote once in four years for the government of your choice and when you are forced to put your responsibility in the hands of someone else. That’s quite easy for them and the one that controls everything can take a quiet nap, because whatever which way he fucks it up, you sleep like a rose, you do not wake up; you turn a deaf ear to it.

Humans like to have bread and games (that’s a Dutchy!). Olympic Games. That is what they like in Tibet: to play games. In freedom. The Chinese say: our freedom, that is important. Not the freedom of the Tibetan people. Some people like to set one against the other, to be first; that the winner takes it all and the loser nothing. Gold is everything. Silver? Bronze? Every sensible human being shrugs one’s shoulders for that. Deng Ciao Do-Ping won gold with the sport element “How to swallow cortisones” and the Dalai Lama won nine golden medals. An Olympic record! At the elements 100 meter meditation, 200 meter meditation, meditation since 1949, group meditation, meditation with a jumping-pole, meditation while standing straight, meditation in a wild water canoe, meditation on a bed of nails and meditation with two fingers in the nose he was way ahead of all the other participants. He didn’t get Tibet back for this highly acclaimed performance. Ah, the Olympic thought works most fraternizing. For all the peoples. Surely for the Tibetans and the Chinese.

We love to have dead bodies in our stomachs, many cut down trees, empty seas, crosses on a hill, Shell in the tank, bombs on people who think differently and much more of this kind of macho behavior. The one roars, the other is silent. In opposite of barking dogs there are people who chew and keep on talking. Without any manners. People like to act as if the other is less. That there is one that puts an example. The rest follows like meek sheep. I know it much better than you do. I am quite sure of that. Mèèèh.

We love it: all those polemics. To put things sharp. To set atom bombs on sharp is also something that humans do. You can always threaten with that to blaze the light out of the eyes of different thinking humans. That is what Dr. Strangelove, a character out of Adams’s debut, thinks as well. Then sister Heartfelt Love has to clear the way (but that you can read in the follow-up of Blue Earth, HaRPSiCHoRD).

Yes, satire does not know any boundaries. What has happened with our compassion for the other and our beautiful earth? The “Mirror of Fish” does, however, not know any compassion. What do you see when you look at your reflection in the water? Are you a good “Mensch” – “Man”? Do you know what it is to be humane; why “Man” has come to this “Blue Earth”? Where Jesus is hanging out? What really happened in the Garden of Eden, when Adam and Eve ate from the apple? The answers you can read in my first novel. Really funny instead of someone who is throwing with bombs, or when someone, dressed in a tent with wired gauze and haze in front of the eyes, blows up in a heavily visited market. That kind of scenes are not happening in the book. Blue Earth does not take place in Iraq.

It is a quite romantic book. It is not about playing football with Geertje. It is also not about the Islam and Christians. Makes it a lot easier. So I will not find a fatwa on my head. Or that the Great Inquisitor is following me for a piece of Christian spanking on a cross. Although I have to admit that I think that a fatwa will raise the sales of my first book to gigantic heights. Maybe I will write an essay in which I picture the Islam as the most retarded religion there is, then I am pretty sure I am nor far off with my point of view, but that’s also counts for Judaism, Christianity and other religions. Or I write a letter to the Ambassador of Iran and I apply for a fatwa. I wish they do not have a waiting list for it.

Wait… In the script I add a last scene. At the end of the movie I am together with the former asylum seeker, or at least her digital copied version. We are on a beautiful tropical island with a golden beach and quiet waves. We drink coconut milk. I call mobile with the Iranian Embassy. If they have a proof of fatwa for the both of us and if they can send it by mail. For above our bed. A well-known British-Indian writer is playing for butler and pours a few glasses of delicious rum. We can borrow his proof of fatwa for a year, so he offers. To have it already in our house, for the time being. We thank him for his generous offer. That is something I always wanted to have: a wonderful fatwa. I call with Reuters and send them a movie. In this movie I imitate with the former refugee John Lennon and Yoko Ono. We are lying on a four-poster bed. Hair Peace. Bed Peace. Fatwa Peace. On another white board I write: “Freedom of Speech”. The finally freed, no longer chased, asylum seeker spreads her legs and is pampered clitoral for the first time in her life. The thing is as firm as a rock. The beaver shot looks like the one from Paul Verhoeven’s “Basic Instinct”. She sighs deeply, shakes her hips full of delight and nods an approval. “Shake it and stir me,” she whispers film like hot in my ear.

Her will be done.

essays, nederlands

geertje wilders en hendrik hol

Hendrik Hol, jeugdvriend van Geert Wilders schrijft filmscript.

De hysterie laaide het afgelopen jaar flink op met Wilders’ aankondiging dat hij een film ging maken over de verderfelijke invloed van de Islam. Welnu; de film “Fitna” is er. Heeft u hem gezien? Zelden is er zoveel ophef gemaakt over een knutselfilm waarvan een eerstejaars student van zijn docent een oorwassing zou krijgen. Doe jij het jaar maar over jongetje. Nee, dat was niet al te best van Geertje. Drie uurtjes op YouTube en voila! Klaar is Kees. Allemaal oude wijn in oude zakken. En vooral niet naar jezelf kijken. Nee, hier in Nederland; wij zijn echt het Grote Gidsland; het land der wijzen. De standvastige vuurtoren in de woelige baren van de moderne tijd. Nu weet u het zeker. Dankzij Geertje. Want die ziet het goed. Het is allemaal de schuld van de moslim. Het ligt altijd aan de ander.

U weet het nog niet, maar na het lezen van deze zin wel, dat schrijver dezes ooit samen met Geertje heeft gevoetbald. Wij waren kinderen toen. Voetballen met Geertje ging niet al te best. Kon er niets van. Ik ook niet echt. Geertje speelde links midden of links voor (dat weet ik niet meer zo precies – of was het toch rechts?) en ik was laatste man; spil zo heette dat toen. Iedere snelle spits rende mij zo voorbij en dan stond het zo 0-5. Bij VVV ’03. Venlose Voetbal Vereniging uit 1903. Met geel en zwart in verticaal rechte banen. Weet nog dat ik speelde op Puma kicksen. Waar Geertje op speelde ben ik vergeten. Ik heb hem in geen dertig jaar gezien. Da’s lang geleden. Ik kon het niet meer herinneren dat ik met hem had gevoetbald, totdat vriend Rens met een elftalfoto op de proppen kwam. Stonden wij toch samen op een foto, met zijn elven op rood Duits grind. Een jaar of elf, twaalf oud. Op de foto was Geertje niet Germaans blond.

Ik ben ook bezig met het schrijven van een filmscript over de Islam, om zo aandacht te trekken van de media, want die media schrijven wel over Geertje, maar mijn schrijfdebuut wordt door niemand gelezen. Ik haal de persen niet. Ben niet relevant genoeg, maar dat vind ik niet erg. Misschien dat het met een filmscript wel lukt. De film gaat onder andere ook over de Christenmoraal. Een script waarin een voormalig asielzoekster en Nederlands parlementslid netjes geholpen wordt in het Grote, Gouden Gidsland van alle Stralende Vuurtorens.

Dankzij de digitalisering is het mogelijk om allerlei personages artificieel op te voeren, iets wat ik afgekeken heb van Woody Allens’ “Zelig” en Robert Zemeckis’ “Forrest Gump”.

De film gaat over de emancipatie van mensen. Over een Iraanse president die niet te vertrouwen is en met bommen dreigt, een Amerikaanse president die idem dito doet, een minister van Cultuur in Nederland die graag hoeden draagt en zo verder.

Het speelt zich af op een rondvaartboot in zonnig en zomers Amsterdam.

Benedendeks wordt de voormalige asielzoekster operationeel verholpen aan haar ongemak door een Islamitische expert in clitologie. De chirurg heeft er zelfs twee aangeboden, maar een is meer dan genoeg, zo knikt ze de chirurg toe voordat ze onder het mes gaat, maar toch dank voor uw genereuze aanbod. De chirurg is een oude leerling van dokter Barnard, de hartchirurg, maar is in zijn vakgebied wat afgedaald.

Eindelijk genoegdoening. Helpen wij elkaar. Komt het toch nog goed.

Henny Vrienten schrijft de filmmuziek.

Zodra de rondvaartboot bij de Westerkerk voorbijvaart, worden enkele homo’s met het hoofd naar beneden gegooid door de imam van Isfahan. De man kan zijn geluk niet op. Gelukkig voor de vallenden hangen er vangnetten net boven het roze marmeren monument. Was een grapje met de groeten uit Iran. De homo’s kunnen er de humor wel van inzien en knielen dankbaar oostwaarts op het gesteente. ‘Insjallah… Insjallah….,’ zingen ze dankbaar in koor omdat hun levens, dankzij Zijn ingrijpen, zijn gespaard.

Op het voordek van de boot houdt Geertje een wedstrijd met een Osama Bin Laden look-a-like. De echte kon de producent niet vinden. Werkte ooit voor de CIA en heeft allang de weg naar Isfahan gevonden; heeft het loodje gelegd. Is zo koud als een kikker, alleen wordt hij zo af en toe opgevoerd als er weer behoefte is om angst te creëren onder de wereldbevolking. Geertje scheurt Korans aan stukken en Osama’s look-a-like een stapel bijbels. Wie het eerst bij de honderd is, wint de eerste prijs; een reis naar Mekka voor de Body Double en als Geertje wint mag ‘ie naar Rome op de schoot van de paus zitten.

Normaal gesproken houdt deze het graag wat jonger, maar voor Geertje maakt hij een uitzondering, zo heeft hij de producent van de film beloofd. Geertje ligt krap voor, maar de nep Bin Laden voert het tempo flink op. Het staat 70-67 voordat de camera een close-up neemt van de burgemeester van Amsterdam die de handen schudt van een vrouw in een burqa. Haar man schudt uitbundig de handen van een voormalig pacifistische politica die nu akela is van een trotse Groot-Nederlandse groepering. De Nederlandse minister van Sociale Zaken knikt goedkeurend en wuift met een hand aan zijn kruis naar toeschouwers die op de kade zijn samengedromd om maar niets van dit feest te hoeven missen.

De voormalige asielzoekster lacht stralend de toeschouwers toe, want haar operatie is succesvol verlopen. De hechtingen jeuken en kriebelen er flink op los, maar voor alle zekerheid heeft de chirurg als extra ondersteuning twee componenten lijm van het bij u welbekende merk Bison Klit ® gebruikt. Ze zwaait uitbundig.

De voormalige pacifiste, die haar oud partijgenote ooit een trap na gaf, feliciteert haar met dit heuglijke feit.

Allerlei rassen, kleuren, geloven; allemaal staan ze vreugdevol op de rondvaartboot.

Geertje wint met 100 – 97. De digitale nep Bin Laden kijkt beschaamd op. Dat hem dit verlies in Zijn naam gebeuren moet. Geertje verheugt zich op de schoot van de Paus.

De Nederlandse minister van Jeugd en Gezin kijkt welwillend toe en maakt een kruisje voor de Heer.
Mensen duiken in het water, zwemmen naar het schip en klimmen aan boord. De tijden van de Beatles herleven. Het is een waar feest. Met zijn allen doen wij de polonaise. Wij sluiten de rijen, huilen tranen van geluk. Het is vrede. Uiteindelijk zijn wij allemaal gewone mensen. Wij zijn er voor elkaar.
Ik sta achter het stuur en neem, geheel in Adamskostuum, een hapje van een appel.

Pauze. Tijd voor een liter Coca-Cola en een kilo popcorn.

In Geertjes’ film heb ik niets gezien van de verschrikkingen die in de naam van onze Christenleiders in Irak teweeg worden gebracht. Het was Gods’ wil die oorlog, volgens enkele politieke leiders uit het Westen. Over God geen slecht woord. Vooral als het Zijn Wil is.

Na de pauze verandert daarom de toon. Ik schakel eerst over op een razende foto- en filmmontage à la Koyaanisqatsi van Godfry Reggio. De muziek is van Terry Riley. Stukken uit het “Requiem for Adam”. Het accent wordt verlegd van Amsterdam naar het buitenland en ik duik in de geschiedenis.

Enkele scènes over de gevolgen van uranium bombardementen door het Westen en de verminkte Irakese baby’s in Fallujah.Over de grote hongersnood in de jaren negentig dankzij het embargo tegen het land.

Over de Irakese wapens ten behoeve van de Islamitische massa destructie van het duivelse Westen die niet bestonden en ook wat beelden van de maandenlang durende demagogische propaganda van democratisch gekozen leiders die de lessen van Joseph Goebbels van buiten hadden geleerd. Over de aanval op Baghdad en de bommentapijten die de bevrijders uit het Westen over de voormalige Tuin van Eden gooiden. Hoe een millennia oude cultuur aan gort wordt geschoten.

Enkele scènes over het Westen en zijn eigen wapenindustrie voor massa destructie. Over de oorlogsindustrie die goed verdient aan het vermoorden van onschuldige mensen. Ook wat stukjes over de hiaten in het overleverde 9-11 verhaal, waar Geertje met geen woord over rept. Public Enemy’s rap “911 is a joke” heb ik eronder gemixt.

Het gaat ook over de uitbuiting van het milieu, de menselijke hebzucht. Hoe de bossen verdwijnen, de vissen ook. Over de bio-industrie.

Hoe het liberale kapitalisme met zijn egocentrische dogma’s inderdaad het einde van de geschiedenis en de laatste mens betekent, maar dan niet zoals Francis Fukuyama het bedoelde.

Ook enkele beelden van Al “Ja-ik-zou-ooit-de-volgende-president-van-de-Verenigde-Staten-worden” Gore, die in 2000 genaaid werd waar hij bijstond en niet ingreep.

Daarna zwenkt de camera in een lang tracking shot helemaal terug, over de zee en over groene weilanden, richting Amsterdam, naar de rondvaartboot. Op de boot staat Geertje en de rest; hij klimt touwsgewijs aan boord van de Amsterdam aan het Oosterdok, de replica van het voormalige VOC schip. Diegenen die de VOC mentaliteit onderschrijven mogen mee op wereldtournee, zo heb ik ze voorgehouden. Wij doen alle landen aan die behoefte hebben aan ons gedachtegoed, of ze het willen of niet. Wij leggen ze de nieuwe wereldorde op. Een prachtige cruise voor de Rijken der Aarde. Bij de cruise hoort een weekeinde op de Kaaiman eilanden; alle deelnemers kunnen daar een rekening openen om hun zwartverdiende geld wit te wassen. Het schip is volgeboekt met allerlei toppertjes uit het bedrijfsleven die hun eigen portemonnaie belangrijker vinden dan mensenlevens en het milieu. Ook zijn er veel presidenten van landen die het niet zo nauw nemen met de rechten van de mens en met democratische uitgangspunten.

Met andere woorden: de zeilen staan bol van “corporate and state corruption”.

Wij varen met de Amsterdam over de Noordzee, ronden de Britse eilanden en steken de Atlantische Oceaan over. Midden op de oceaan komen de reizigers erachter dat ik ze te grazen neem, dat dit geen leuke cruise, maar een afrekening is. Jack Sparrow, de welbekende piratenkapitein, heeft het roer overgenomen en zwaait met zijn degen. George en Mahmoud worden als straf voor hun denken en doen digitaal gekielhaald. JP deelt met hen een nat pak. En weer een rondje onder de kiel door. Diep happen ze naar adem als ze met lijf en leden in veiligheid druipend op het dek staan, op George na, want die kreeg een sloot water binnen heeft het niet overleefd. Na een rondje of twintig is de rest er ook aan. De methode die in Guantanamo Bay losjes wordt geïmiteerd werd hen fataal. Ze hebben allemaal de weg naar Isfahan gevonden.

Geertje wordt in een roeiboot overboord gezet en mag op eigen kracht terug roeien naar zijn hooggeachte Westen, dat in het Oosten ligt. Een routeplanner naar het Vaticaan heb ik bijgesloten. Ik geef hem een hand en een voetbalshirt van VVV ’03 mee. “Het waren leuke tijden,” roep ik hem na als hij de eerste golven neemt. Met de voormalige asielzoekster en de kapitein stap ik overboord en torpedeer op veilige afstand het houten schip. Torpedos los! Bye Bye VOC. Toedeledoki. De explosies die het einde van het koloniale gedachtegoed verbeelden, worden in slow-motion meerdere malen en vanuit verschillende camera standpunten herhaald. Heb ik van Antonioni afgekeken.

Meer verklap ik u (nog) niet. Misschien komt dat script en die film er niet. Maak ik het niet af. Want je weet het maar nooit met bedreigingen. Of met kritiek op wat dan ook. Voor je het weet moet je naar het gevang. In de naam van de vrijheid, democratie en het vrije woord. Of krijg je een fatwa aan je broek. Zelfs als je er de draak mee steekt.

Oh ja. Ik was het alweer bijna vergeten: waarom schrijver dezes de persen niet haalt en Geertje wel. Niemand kent mij. Net zoals ik Niemand (niet) ken. Als ik mijn boek opstuur naar de pers, schrijft niemand een woord over mijn boek. Wie weet is het gewoon een slecht boek. Krijg je als je niet in het parlement zit. Wil ik ook niet. Democratie? Waar? In de USA? Oh ja? Dan weet u meer dan ik. Ooit iets gelezen over de verkiezingsfraude in de USA in 2000 en 2004? Nee? Google er maar eens op los zou ik zeggen. Typ het maar in: “Election fraude USA 2004”. Weet u meteen hoe het er echt voor staat in ‘s-werelds befaamdste democratie. Democratie in een partij staat China? In een partij staat Rusland? In Nederland? Vertrouwt u stemmachines nog? Goh… ik (en de politicus) vertrouwen ten alle tijden in uw goedgelovigheid. Doublethink rules the world… Uw stem telt mee. Vooral als u op mij stemt. Als u op de ander stemt, dan gaat via voorgeprogrammeerde software de stem naar mij. Kan niemand controleren. Een uitdraai kunt u vergeten. U krijgt overal een contract, een wettelijk bewijs, als u iets afsluit, behalve als u vierjaarlijks uw keuze kenbaar maakt voor uw overheid en u zodoende wettelijk verplicht wordt om uw verantwoordelijkheid in handen van anderen te leggen. Scheelt een slok op een borrel en diegene die alles controleert kan rustig gaan slapen, want hoe gek hij het ook maakt, u wordt toch niet wakker; bij u vallen de schellen niet van het hoofd.

Mensen willen brood en spelen. Olympische Spelen. Dat willen ze in Tibet ook: spelen. In alle vrijheid. Zeggen de Chinezen: onze vrijheid, daar gaat het om. Niet die van de Tibetanen. Sommige mensen willen de een tegen de ander opzetten, voor zijn; dat de winnaar het allemaal neemt en de verliezer niets. Goud is alles. Zilver? Brons? Daar haalt ieder zinnig mens zijn schouders voor op. Deng Ciao Do-Ping won goud bij het onderdeel Cortisonen slikken en de Dalai Lama won in totaal negen gouden medailles. Een Olympisch record! Bij de onderdelen 100 meter mediteren, 200 meter mediteren, mediteren vanaf 1949, groepsmeditatie, mediteren met een polsstok, staand mediteren, mediteren in een wildwaterkano, mediteren op een spijkerbed en mediteren met twee vingers in de neus was hij alle andere deelnemers een straatlengte voor. Tibet heeft hij niet terug gekregen. Ach, de Olympische gedachte werkt zo verbroederend. Voor alle volken. Zeker voor de Tibetanen en de Chinezen.

Wij willen dode lichamen in onze magen, veel gekapte bomen, leeggeviste zeeën, kruisen op een heuvel, Shell in de tank, bommen op andersdenkenden en nog meer van dat soort macho gedoe. De een brult, de ander is stil. In tegenstelling tot blaffende honden zijn er mensen die kauwen en doorpraten. Zonder manieren. Mensen doen graag voorkomen dat de ander minder is. Dat er een is die een voorbeeldfunctie heeft. De rest volgt als makke schapen. Ik weet het beter dan jij het weet. Zeker weten. Mèèèh.

Heerlijk al die polemieken. De dingen op scherp zetten. Atoombommen op scherp zetten is ook iets menselijks. Kun je altijd mee dreigen om bij andersdenkenden het licht uit hun ogen te blazen. Dat vindt Dokter Merkwaardige Liefde, een karakter uit mijn debuutroman, ook. Moet Zuster Oprechte Liefde het veld ruimen (maar dat leest u pas in het vervolg op Blauwe Aarde; HaRPSiCHoRD).

Ja, satire kent geen grenzen. Waar is onze compassie voor de ander en de mooie aarde gebleven? De “Spiegel van Vis” kent echter geen mededogen. Wat ziet u als uw aangezicht in het water wordt weerspiegeld? Bent u een goed “Mensch”? Weet u nog wat het is om humaan te zijn; waarom de “Mensch” ter “Blauwe Aarde” is gekomen? Waar Jezus uithangt? Wat er echt gebeurde in de Tuin van Eden, toen Adam en Eva van de appel aten? De antwoorden leest u in mijn debuutroman. Echt lachen in plaats van met bommen gooien of als iemand zich, verkleedt in een tent met gaas en waas voor de ogen, opblaast op een drukbezochte markt. Dat soort scènes komen in het boek niet voor. Blauwe Aarde speelt zich dan ook niet af in Irak.

Best een romantisch boek. Gaat niet over voetballen met Geertje. Gaat ook niet over de Islam en ook niet over Christenen. Scheelt veel gedoe. En een fatwa op mijn hoofd. Of dat de Groot Inquisiteur achter mij aan zit voor een flink pak Christelijke billenkoek. Hoewel ik zo af en toe denk dat een internationale fatwa de verkoop van mijn debuutroman tot recordhoogte weet op te stuwen. Misschien schrijf ik een essay waarin ik de Islam afschilder als het meest achterlijke geloof dat er bestaat. Dan weet ik tenminste zeker dat ik er niet veel naast zit, maar dat geldt net zozeer voor het Joodse of Christelijke of welke dan ook geloofssystemen. Of ik schrijf een brief naar de Ambassadeur van Iran en vraag er eentje aan. Als ze maar geen wachtlijst hebben.

Wacht… In het script voeg ik een laatste scène toe. Op het einde van mijn eerste film verkeer ik met de voormalige asielzoekster, of tenminste haar digitaal gekopieerde versie, op een mooi tropisch eiland met een gouden strand en rustige golfslag. Wij drinken kokosnotenmelk. Ik bel mobiel met de Iraanse ambassade. Of ze voor ons beiden een bewijs van fatwa met de post kunnen opsturen. Voor boven ons bed. Een bekende Brits-Indiase schrijver speelt voor butler en schenkt ons enkele lekkere glaasjes rum in. Zijn fatwa bewijs mogen wij voor een jaartje lenen, zo biedt hij ons aan. Kunnen wij voor de time being even vooruit. Wij bedanken hem voor zijn vriendelijke aanbod. Dat is iets wat ik altijd al wilde: zo’n prachtige fatwa.

Daarna bel ik met het ANP en stuur ik ze een filmpje op waar ik met de voormalige asielzoekster John Lennon en Yoko Ono imiteer. Wij liggen op een hemelbed. Hair Peace. Bed Peace. Fatwa Peace. Op een ander wit bord schrijf ik: “Freedom of Speech”. De eindelijk vrije, niet meer achtervolgde, asielzoekster spreidt haar benen en wordt voor het eerst in haar leven clitoraal verwend. Het ding zit muurvast. Het beavershot heb ik afgekeken van “Basic Instinct” van Paul Verhoeven. Ze zucht diep, beweegt haar heupen vol genot en knikt mij goedkeurend toe. “Shake it and stir me,” hijgt ze filmisch heet in mijn oor.

Haar wil geschiedt.

essays, nederlands

roep er maar op los

Dit essay schreef ik in 2009 naar aanleiding van de ophef over Mark Rutte’s opmerking dat de Holocaust op het Joodse volk mocht worden ontkent, omdat dit behoort tot de vrijheid van meningsuiting.

Rutte is de partijvoorzitter van de liberale politieke partij VVD en de huidige minister president van Nederland. Deze reflectie op zijn opvatting over het mogen ontkennen van de Joodse holocaust werd geplaatst op de website van de Volkskrant.

[Onderstaand met enkele aanpassingen.]

Je mag van alles roepen vooral als het [niet] waar is. Zo ligt voor de Parijzenaar Amsterdam in het Noorden, terwijl het voor de Berlijner in het Westen ligt. Zo is de holocaust voor de Nazi een zegen en voor de Jood een gruwel.

Als een idioot onjuiste kennis verkondigt en er niet naar handelt, dan is dat te billijken, maar neem hem vooral niet serieus. Zodra een politicus; een parlementslid een onjuiste opvatting bezigt, moet hij worden gewezen op zijn onjuiste uitspraak en mag hij deze corrigeren. Kan een parlementslid ook een idioot zijn en vice versa?

Wat gebeurt er als een idioot handelt naar zijn mening [in extreme gevallen gaat hij Joden vermoorden.] Wat gebeurt er als een politicus handelt naar zijn mening die niet juist blijkt te zijn of waarover tenminste geen consensus heerst; waardoor anderen benadeeld worden?

Wat is waar? Waar ligt de grens? Wat mag wel en wat kan niet? Wie is de dader?

In een niet zo ver weg gelegen tijdsgewricht riepen meerdere bekende politici dat er massavernietigingswapens waren in Irak die een bedreiging vormden voor andere landen [was dit een gedachte, een mening, een feit of een verzinsel?]. Als gevolg van die dreiging werd het land binnengevallen en stierven er, naar niet door iedereen erkende schattingen [ook weer zoiets!], meer dan 1 miljoen Irakezen door sektarisch geweld als gevolg van de Westerse inval en de val van Saddam Hussein.

Probleem in deze en ook in de discussie die Rutte oproept, is dat de scheidslijn tussen oorzaak en gevolg heel erg dun is. Wie is er echt verantwoordelijk voor de dood van de Irakezen? Bush, Blair, Balkenende? Hun soldaten? De soennieten en de shiieten? De bommenmakers? Hoessein die tegenstand bood en de strijd verloor?

Wie is er echt verantwoordelijk voor de moord op 4 miljoen Joden? De opvattingen en daaruit voortvloeiende handelingen van Hitler en zijn fascisten regime? Zijn soldaten? Diegenen die de treinen bestuurden? Diegenen die de gaskranen opendraaiden? De architecten van de massavernietigings-kampen? De producent van Zyklon B [een ontluizingsgif]? Wie was opdrachtgever en wie was opdrachtnemer? Deden zij allen niet hun “werk” in opdracht van die ene leider [die een idioot was]?

Is het Harry van Bommel van de SP te verwijten dat hij niets zei toen [Palestijnse] demonstranten opriepen om Joden te vergassen, omdat Joden Palestijnen onderdrukken?

Mag Geert Wilders oproepen tot het schieten door knieën van winkeldieven, maar dan eigenlijk alleen als het islamitische winkeldieven zijn?

Wie opperde het idee, riep op tot de [wan]daad en de daaruit weer voortvloeiende gevolgen?

Nu kan iedereen beweren dat iets wat recht is, krom is. Als echter deze bewering tot gevolg heeft dat er slachtoffers vallen, door het ontkennen van een feit of door daaruit voortkomende bewuste handelingen, dan is er sprake van psychische schuld die fysieke schuld teweegbrengt. Als het ontkennen van de holocaust tot gevolg heeft dat er weer een holocaust plaatsvindt, dan is de ontkenner medeplichtig. Ook al is het de holocaust op een ander volk dan het Joodse, of op een groep andersdenkenden.

Wir haben es nicht gewusst. Wij wisten van niets, terwijl het meest ongelooflijke toch waar bleek te zijn [volgens getuigenissen]. En dat terwijl er mensen waren die de bui al lang zagen aankomen, wat de Jodenvervolging en massamoord op dit volk betreft. Zelfs voordat de Tweede Wereldoorlog in alle hevigheid losbarstte.

Mark Rutte mag gewoon zeggen wat hij vindt, net als ieder ander. Of hij gelijk heeft, is een tweede.

Mag je de waarheid ontkennen? Mag je een waarheid creëren die niet waar is?

Wetenschappelijke waarheid kent geen politieke voorkeur, terwijl politieke voorkeur wel zijn eigen wetenschappelijke waarheden creëert.

Een intermezzo met wat losse alinea’s om er eens flink op los te roepen:

Als liberalisme en vrijheid [van meningsuiting] leidt tot zeggen en vooral datgene doen waar eenieder zin in heeft, dan is het snel voorbij met de pret. Het drama van vrijheid is dat je niet zomaar van alles kunt doen. Wij zijn allen gebonden aan de wereld. Wij staan er niet los van; niet los van de tijd, niet los van de zwaartekracht, niet los van de gedachte, van de handeling die slechts op een manier wordt uitgevoerd. De briljante, tegendraadse, regisseur Luis Buñuel maakte er een film over met de titel: “La fantôme de la liberté” – “Het fantoom van de vrijheid”, waarin uit allerlei vreemdsoortige situaties nog meer bizarre ontknopingen voortkomen. Zo wordt een moordenaar veroordeeld tot de doodstraf en loopt vervolgens handenschuddend en glimlachend de rechtszaal uit, zijn vrijheid tegemoet; wordt de commissaris van de politie gebeld door zijn overleden zus om haar te ontmoeten in haar graf en roepen vrijheidsstrijders die op het punt staan om gefusilleerd te worden: “weg met de vrijheid!” Oftewel: uit iedere situatie die de vrijheid beperkt, wordt vrijheid gecreëerd of weer afgewezen.

Zo schoot het leger van Napoleon Europa aan flarden voor zijn gelijke broederstrijd en iedereen die iets minder gelijk, broederlijk en vrij was kon het wel vergeten; het geëgaliseer, het fraterniseer en het geliberaliseer.

De leiders van het Russische communisme woonden in de grootste weelde en hun gelijk geachte broeders konden stikken en hielden zo een traditie in stand die ze hadden afgekeken van hun tsaristische voorgangers, die ze eerder hadden vermoord om hun verachtelijke levensstijl.

De conservatieve mens wil zijn status quo handhaven terwijl de armoedzaaier afgunstig uitziet naar de tijd dat hij kan leven in de status quo van de conservatieve mens. Beiden willen een goed en rijk leven leiden, maar de klassieke strijd veroordeelt beiden [de ene kant tot behoudzucht [status quo] – de andere tot veroveringszucht [revolutie]]. Ze zitten elkaar goed in de weg.

De Palestijn wil wonen waar de Jood woont en vice versa. De Palestijn roept op tot het vergassen van Joden en schreeuwt moord en brand als de Jood tegenstribbelt en hem te grazen neemt. De Jood wordt bedreigd, bijna uitgeroeid, verdrijft de Palestijn van zijn grondgebied [of nee, het was toch zijn [d.i. Joods] grondgebied], of niet?] en laat hen dolen zoals ze zelf eeuwenlang hebben gedoold. De Arabieren geven niets om Joden, noch om Palestijnen en zijn niet bereid tot enige handreiking, zelfs toen een vertwijfeld broedervolk [het Joodse] aanklopte om onderdak te vinden na de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog en dat terwijl allen uiteindelijk afstammen van dezelfde familie; zonen zijn van Abraham.

De milieuregels in het rijke westen verbieden bepaalde productiemethoden, zodat de betreffende fabrieken hier sluiten en de eigenaren van deze vervuilende fabrieken openen identieke fabrieken in landen waar onze strenge milieuregels niet gelden.

De moraal van de mens is een dubbele croque monsieur.

De moraal van het kapitaal kent geen geweten en vloeit naar het diepst gelegen dal, vult deze tot de rand, stroomt over de rand, stort als een waterval naar beneden en heeft de mensen in het achtergelaten dal verdronken in twijfel en bittere armoede want het kapitaal [water] is verdwenen.

Een alinea als de vorige is een kenmerkend voorbeeld van een categoriefout, want geld is geen water, net zoals economie geen wetenschap is.

Totale vrijheid leidt tot strijdt tegen het andere [het gebonden zijn], waar wij geen raad mee weten. Iedereen doet maar wat. Onvrijheid leidt tot strijd naar vrijheid die vervolgens aan beperkende regels onderhevig wordt gemaakt, want het dilemma van de [culturele] mens, het cognitief dissonante wezen, is dat hij in zijn vrij geachte verhouding tot de wereld een wereld betreedt die aan [natuur]regels onderhavig is. Wat is het wezen van de mens?

Weer terug naar Rutte en zijn stelling.

Mark Rutte van de liberale VVD vindt dat je mag kletsen zoals het je belieft, maar je mag er niet altijd naar handelen. Hij begrijpt de dunne scheidslijn maar al te goed.

Dat kan echter niet gezegd worden van mensen als Bush, Balkenende en Blair in casus Irak. Er waren geen massavernietigingswapens in Irak, maar dat wist Hans Blix, de onderzoeker van de Verenigde Naties, ook en was algemeen bekend. De oorlog in Irak had geen internationale rechtsgrond; ook dat was in 2003 algemeen bekend. Hetzelfde gold voor WO 2 en de Joodse holocaust waarin inderdaad 4 miljoen Joden werden vermoord. Dat zijn feiten die niet zijn te ontkennen. Hitler zei het niet alleen; hij zette ook aan tot de handeling. Zo ook B&B&B in Irak. Alleen maakten zijzelf de handen niet vuil. Dat doen anderen wel [voor veel geld of voor religieuze – en politieke druk]. Wie gaf opdracht tot de “zelfmoord” op wapeninspecteur David Kelly? Was het Tony B. Liar?

Er is blijkbaar werk aan de winkel voor de gedachtepolitie. Maar spring terzijde en houd uw mond, want het kan wel eens zijn dat diegene waarvoor u in alle vrijheid kiest, de waarheid niet verkiest boven de leugen en u, als rechtschapen Jood of rechtschapen Moslim of rechtschapen Christen, rechtschapen atheïst […] voor uw eigen zijn en denken veroordeeld wordt. In het zwartste scenario wordt u vermoord door de andersdenkende die machtiger is dan u het bent, gewoon omdat men het niet eens is over wat nu echt waar is of omdat u een atheïst bent, een Jood […].

Ruimte, jongens en meisjes… Slik de opruiende woorden in en geef elkaar wat ruimte en laat ieder in zijn eigen waarde, zonder deze op te dringen en uit te nodigen tot handelingen die kwetsen, die leiden naar tweestrijd, naar doodslag.

Geniet van elkaars verscheidenheid en laat u niet (ver)leiden tot onjuiste conclusies en handelingen. U weet heus wel waar de grens ligt, indien u diep in uw medemenselijke hart [vol mededogen] kijkt.

Het ijlt wat na.

Overigens ligt Amsterdam zowel in het Noorden, Zuiden, Westen en Oosten [hangt volledig af van het persoonlijke perspectief], maar daar zijn ook concrete wetenschappelijke afspraken over gemaakt die iedereen kan en mag naleven. Amsterdam ligt op 52° 22′ 23″ N en 4° 53′ 32″ E. 

En zo is er ook vast wel het een en ander vast te leggen over de verschillende massamoorden op verschillende bevolkingsgroepen of volken; mogen ontkenners met harde bewijzen komen om hun gelijk te krijgen [als ze dat al dan niet hebben]. Kunnen ze geen bewijzen overhandigen, dan volgen gepaste maatregelen.

Ik herinner mij een rijmpje dat in mijn kindertijd veel werd geroepen: “Allah is groot. Allah is machtig. Allah heeft lul van drie meter tachtig”. Overschrijd men hier een grens?

Of deze mop: “In een oude volkswagen zitten drie SS-ers en een Jood. De Jood zit achter het stuur. De SS-ers hebben pistolen in hun hand. De Jood treuzelt nogal in het verkeer. Het schiet maar niet op. Zegt een van die SS-ers tegen de Jood: ‘Geef es wat gas, joh.’”

Roep er maar op los, maar houd wel in de gaten dat het de context is die het ertoe doet en de daden die daaruit voortvloeien. De sadist van Bommel mag wat mij betreft [net als in Buñuels’ film] ludiek met de zweep krijgen of aan het zojuist verkochte Nuon gas, maar dan net op tijd het raampje opendraaien. Wilders mag ook wel een tijd op cursus omdat hij als politicus de wet niet onderschrijft en politieagenten oproept om buitensporig geweld te gebruiken voordat er rechtspraak heeft plaatsgevonden. [Maar, oh nee, het was slechts overdrachtelijk bedoeld…]

Om over de laatste nog eens te spreken. Ik gun mijn oude jeugdvriend van ganser harte dat hij in totale vrijheid in mijn buurt [het Amsterdamse Bos en Lommer] met mij kan rondlopen. Ik leid hem rond. En dat hij zijn gedwongen rol als gevangene van zijn eigen verlossende woorden los kan laten. Ook wens ik hem toe dat haat zaaiende moslims hem met rust laten.

De cactus prikt terwijl de appelboom bloeit en vruchten schenkt. Er zijn mensen die venijnig prikkelen en er zijn mensen die zachtaardig schenken. Maar als men verdwaald is in een lege woestijn en van de dorst dreigt om te komen, kan men zelfs drinken van de bron die cactus heet. De overdrachtelijke vergelijking mag men gerust een categoriefout noemen.

De heren B&B&B mogen verschijnen voor het International Strafhof te Den Haag. Maar nu lopen deze “indirecte” moordenaars nog steeds vrij rond en schudden zij glimlachend de handen van het volk dat ze bedrogen hebben met hun notoire leugens.

En het Irakese land is tot in de eeuwigheid der dagen dankzij oorlogvoering met verarmd uranium onvruchtbaar gemaakt. De tuin waar mensen het levenslicht zagen is niet meer.

PS: En voor de mensen die het nog nooit hebben gezien, zoek naar de onvergetelijke documentaire van Claude Lanzmann: “SHOAH” uit 1985. Opdat het nooit en te nimmer wordt vergeten dat de Joodse holocaust waarheid was, dat ontkennen zinloos is. En onmenselijk.

Het is echter net zo onmenselijk te ontkennen dat ook Joodse mensen tot gruweldaden in staat zijn en dat de Israëlische Mossad samen met andere Westerse geheime – en militaire diensten, mijns inziens, achter de aanslagen van 9-11 zaten en derhalve verantwoordelijk zijn voor de daaropvolgende illegale oorlogen waarbij miljoenen mensen het leven lieten.

De scheidslijn tussen dader en slachtoffer is derhalve uiterst persoonlijk en niet te categoriseren in slechts raciale, religieuze […] verificaties. Mag de waarheid u vrijstellen van onwetendheid.

all content © copyright by hendrik hol | hendrik hol amsterdam 2008-2025 |